Wil van Tol

foto Wil

De haptonomie heeft mij gevonden.

Piramides

Tijdens de kerstvakantie van 1988 was ik voor het eerst van mijn leven in Egypte op een groepsreis. In de groep zat iemand die de basisopleiding haptonomie deed. Toen ik haar hoorde over ‘het aanreiken van de basis’, zag en voelde ik iets bijzonders. Daarna kreeg ik een bijzondere droom die over piramides ging. Die droom maakte mij duidelijk dat haptonomie mij iets te bieden kon hebben. Ik heb mij een jaar later aangemeld voor de Academie voor Haptonomie, toen nog zonder heel duidelijk te weten wat mij te wachten stond.

 

Doorn

Op de Academie in Doorn voelde ik mij thuis en gezien. Ik leerde meer over mijn innerlijk en ik leerde de basisvaardigheden van het vak. Stap voor stap leerde ik dat gevoelens naar buiten mogen. Vanuit de veiligheid van die omgeving ontstond ruimte. Ik volgde hier verschillende opleidingen en in 2001 werd ik haptotherapeut. Als beginnend therapeut had ik nog veel behoefte aan verdieping. Deze kwam door me te specialiseren in kindertherapie en relatietherapie.

Studienetwerk

Eind 2007 kwam het boek Levenslust en Levenskunst van Frans Veldman uit. Daarop volgde al snel het initiatief voor een studienetwerk dat zich op dat boek baseerde. Hoewel het op dat moment in mijn privéleven niet van pas kwam, wist ik dat hier een kans lag en luisterde ik naar dat signaal. Vanaf mei 2008 zijn we in verschillende samenstellingen bij Frans en AnneMarie gekomen om studiedagen te gaan volgen. We behandelden daar de basisfenomenen elke keer op een andere manier. En steeds werden we uitgedaagd om thuis de theorie te blijven bestuderen.

Een lange waardevolle weg

Frans zegt in zijn introductie: het is een lange weg van een gelezen boek naar een begrepen boek, en even zo goed een hele weg van een begrepen boek tot aan het in zijn geheel geïntegreerde boek. Na 15 jaar in het studienetwerk kan ik dit beamen. De verkenning van die weg is alleszins de inspanning waard. In het contact met jonge haptotherapeuten merk ik regelmatig dat de bron van ons vak, Frans Veldman en zijn theorie, ver van hen af staat. Ik zie wel dat het hen ook nieuwsgierig maakt.  Ik gun iedereen de waarde van zijn/haar eigen weg.